Quan­tum Leap door Sophie

Hoe is het mogelijk dat er zoveel boeken, video’s, pod­casts, wijsheid, ken­nis, ini­ti­atieven en goede wil zijn, maar dat de kern van de zaak en de gron­doorzaak van wat er met en op onze pla­neet gebeurt nog steeds nauwelijks aan bod komt?

Geven en ontvangen

Het antwo­ord op de vraag waarom mensen zelden de gron­doorzaak ont­dekken maar in plaats daar­van voor de meer opper­vlakkige oorzaak gaan, is dat ze niet (genoeg) ver­bon­den zijn met hun eigen grondoorzaak.

Het is gewoonte gewor­den ons men­sz­ijn te verk­laren bin­nen de heersende geloof­ssys­te­men over de oor­sprong van het leven: evo­lu­tion­air, religieus of filosofisch. Ik heb geen bezwaar tegen die verk­larin­gen of over­tuigin­gen als uit­leg van ons gedrag, zolang we ons maar bewust zijn van het ver­schil tussen de ervar­ing van zijn en de verk­lar­ing van zijn. Het prob­leem is dat een verk­lar­ing zelf een gevolg is en geen oorzaak. Effecten of gevol­gen ver­war­ren met oorza­ken is een aan­wi­jz­ing dat we de verbind­ing met de gron­doorzaak hebben ver­loren en deze niet meer kun­nen herkennen.

In de loop der jaren ben ik de aard, de gron­doorzaak, van onze pla­neet en waarschi­jn­lijk van het uni­ver­sum, gaan ervaren als GEVEND. 

Overal in de wereld waar ik mensen ont­moette, von­den zij in over­grote meerder­heid de diep­ste ervar­ing van zijn in het bij­dra­gen aan het lev­ende, op elkaar inwerk­ende sys­teem van de wereld en in het geven aan anderen. Geven brengt het allerbeste in mensen naar boven.

Er gebeuren ver­schil­lende din­gen als we onze indi­vidu­ele verbind­ing met de diep­ste natuur van de wereld ver­liezen. Als we de werk­ing en de invloe­den van het geven niet meer kun­nen waarne­men, nemen we onze toevlucht tot aller­lei andere verk­larin­gen die ons bestaan en ons gedrag recht­vaardi­gen. Ons per­spec­tief op het leven, andere mensen en onszelf veran­dert drastisch.  Ik zal er een paar noemen:

• Omdat we van nature niet gemaakt zijn om te nemen en te gebruiken, schept dit toekom­sten die we niet had­den voorzien. We zijn niet gemaakt om te hebben; het veroorza­akt prob­le­men in onszelf en de wereld om ons heen. Het maakt ons geen betere mensen.
• Nemen, gebruiken en hebben neemt, gebruikt en heeft ons ook: het heeft de neig­ing een aan­dacht opeisende en ver­slavende gewoonte te worden.
• Nemen creëert een samen­lev­ing die vooral gedreven wordt door eisen en ver­plichtin­gen: ver­plichte activiteit draagt niet bij. We wor­den tot activiteit ged­won­gen door ver­schil­lende filosofieën of reli­gies, door prob­le­men die we moeten oplossen, maar vooral door het feit en het idee dat we onze basis­be­hoeften moeten ver­di­enen in plaats van dat ze ons wor­den gegeven.
• De hele bij­dra­gende natuur van planten, dieren en mensen wordt plot­sel­ing gezien als een oefen­ing in overleven.
• Het leven wordt de vervulling van behoeften: De oriën­tatie van de organ­isatie van onze samen­levin­gen is momenteel gebaseerd op het voorzien in die behoeften.

Het belan­grijk­ste: Als we niet langer kun­nen ervaren wat ons gegeven wordt, dan kijken we niet langer naar buiten om te ont­van­gen, maar we kijken naar buiten om te kri­j­gen omdat we mid­de­len moeten vin­den om te leven of zoals we het later noem­den om te overleven.

We kijken naar buiten om te vin­den wat we zoeken, niet om te zien wat er is. Het betekent dat we veran­derd zijn van ont­van­gen naar nemen. Maak de daad van het geven alstublieft niet te ingewikkeld door er iets spe­ci­aals, extra’s of god­delijks van te maken. Mijn punt is sim­pel­weg dit: nemen, hebben en houden zijn geen houd­bare daden in com­plex sys­teem, alleen actief geven en ont­van­gen zijn dat. Probeer je voor te stellen wat het zou beteke­nen voor de weten­schap of de indus­trie om alleen din­gen te ontwikke­len die bij­dra­gen aan het hele lev­ende sys­teem van de wereld, en niet slechts gedeel­telijk of voor een bepaald doel.

Vervulling en geluk 

Waarom zijn mensen geob­sedeerd door de zoek­tocht naar geluk en welzijn?

Omdat ze vervulling en bevredig­ing met geluk en welz­ijn met zijn verwarren.

Eigen­be­lang of ego­cen­trisme is niet slecht, maar dat kan ons alleen de vol­doen­ing en het plezier van het vervul­lende deel van het leven bren­gen, nooit het geluk deel. Hoewel vol­doen­ing en geluk inwis­sel­baar en met elkaar ver­w­even lijken, zijn ze van heel ver­schil­lende aard.

Bevredig­ing is tijdelijk, kan slechts een kort­stondige ervar­ing van vervulling teweeg­bren­gen en moet voort­durend wor­den vernieuwd.

Geluk komt niet voort uit de vervulling van mijn behoeften en wensen. Geluk is ons bewustz­ijn van een verbind­ing met het zijn, met onze oor­sprong. Het ontstaat in de daad van het geven, in het bij dra­gen aan de ont­plooi­ing van anderen, aan de wereld, aan alles wat buiten mijzelf is en het wordt een con­stante wan­neer we ver­bon­den zijn met onze gron­doorzaak en ons realis­eren: ik ben een geschenk van de wereld. Ik zou willen stellen dat de meeste prob­le­men die we van­daag de dag in de wereld tegenkomen voortkomen uit het feit dat de meeste din­gen die we hebben gemaakt en ingericht geen basis hebben in de oor­spronke­lijkheid van het bestaan. Zij zijn ingesteld op nemen, zon­der een verbind­ing die het zeer com­plexe en onder­ling ver­bon­den bestaan van onze pla­neet begri­jpt en ermee samen­werkt. En het bestaan van de wereld is geven, mogelijk maken.

Intelligentie en bewustzijn 

Is intel­li­gen­tie vol­doende in staat ons uit onze huidige impasse te halen? Nee, dat is het niet.

Ik zou intel­li­gen­tie en bewustz­ijn willen intro­duc­eren als twee heel ver­schil­lende, maar in een gezonde sit­u­atie op elkaar afgestemde ver­mo­gens van de mens.

• Dit zijn hun acties: Intel­li­gente ver­mo­gens vereisen dat we ons con­cen­tr­eren op een onder­w­erp, een ervar­ing die ik meemaak, een opeen­vol­ging van activiteiten, een doel dat ik wil bereiken. Als we ons con­cen­tr­eren, trekken we ons fysiek, emo­tion­eel en men­taal samen, sluiten we alle andere infor­matie uit die anders is dan wat we voor ons zien, wat we zoeken.
• Onze bewuste ver­mo­gens vereisen dat we ons uit­brei­den, ope­nen, loslaten, waar­door een veel groter opper­vlak ontstaat. We proberen geen antwo­ord, doel of reden te vin­den. Het vindt ons. We geven onszelf om te ont­van­gen wat gegeven wordt.

Maar om het zo te zeggen klinkt het diepzin­nig of niet van deze wereld. Ik ben bang dat we alle­maal erg beïn­vloed zijn door de intel­lectuele taal en houd­ing van weten­schap en religie om in het soort bewustz­ijn te stap­pen dat ik beschrijf zon­der ons vreemd, ver­loren en zelfs inheems te voe­len. Maar ik verzeker je dat het gewoon een kwestie van oefen­ing is. Dit is mijn ervar­ing met de meeste mensen met wie we dit werk doen: Ze zijn zich er niet van bewust hoe hun lichaam een zeer gevoelig waarne­m­ingsin­stru­ment is. Als je het op die manier gebruikt, wordt infor­matie aan je geopen­baard, maar alleen omdat we de activiteit van expan­sie doe. Het is niet inac­tief wachten tot er iets komt. De activiteit van expan­sie neemt vraagt een wakkere waarne­m­ing zon­der uit te leggen of in te passen. Dat komt later als we alle gegevens naar onze intel­li­gen­tie brengen.

We hebben toe­gang tot de enorme data­banken van per­soon­lijke en col­lec­tieve infor­matie in de bewuste en onbe­wuste reser­voirs van ons besef, onze aan­dacht. Ons ver­mo­gen tot gegeven­sop­slag is een goed ontwikkeld instru­ment dat ons in staat stelt infor­matie uit onze opvoed­ing, ervar­ing en achter­grond van onszelf en anderen op te slaan en uit elke data­bank te put­ten. Intel­li­gen­tie is in staat te werken bin­nen een data­bank, wat zij doet met con­trac­tie en focus. Bewustz­ijn is in staat om met de data­banken te werken, wat het doet met expan­sie, open­heid en het ver­mo­gen om te ont­van­gen. Als ik kijk naar onze lev­ensstijl en fun­da­mentele organ­isatorische en maatschap­pelijke patro­nen, wor­den we in de eerste plaats opgeleid om onze intel­li­gen­tie te gebruiken: het ver­mo­gen om bin­nen een bepaalde data­bank te werken.

Con­trac­tie geeft ons intel­li­gen­tie en alle won­der­baar­lijke inner­lijke instru­menten en uiter­lijke toepassin­gen van denken en voe­len. Expan­sie geeft ons bewustz­ijn van uniciteit en onder­linge ver­bon­den­heid van alles wat er is en het ver­mo­gen om ermee te werken en te communiceren.

Het over­matig gebruik van con­trac­tie heeft geleid tot ver­waar­loz­ing van expansie.

Het bewustz­ijn, ons instru­ment om met infor­matie uit vele en ver­schil­lende bron­nen uit ver­schil­lende data­banken te werken en deze in even­wicht te bren­gen, dient, zoals elk ver­mo­gen dat wij mensen hebben, in vorm wor­den gehouden door train­ing en feedback.

Het trainen van dit ver­mo­gen en het onder­houden van meerdere data­banken komt nauwelijks aan bod in onze opvoed­ing en mond­jes­maat in ons onder­wijs. Eigen­lijk is onder­wijs vooral een upload van infor­matie naar onze data­banken van een bepaald soort, merk, model en geloof. Door het gebrek aan train­ing van het bewustz­ijn, hebben we in plaats van fitte en wend­bare data­banken, geloof­ssys­te­men en men­tale mod­ellen gemaakt. Over­tuigin­gen en mod­ellen die we gebruiken om ons bestaan en onver­mi­jdelijk dat van anderen te beheersen zon­der ons daar erg bewust van te zijn. We denken dat de wereld zo is, omdat we niet in staat zijn geweest infor­matie op te sporen die afwijkt van onze bevin­din­gen en over­tuigin­gen. Nog erger: we zien afwijk­end als abnor­maal en onregel­matig, en tegengesteld als vijandig. De ander is ineens verdacht.

Met andere woor­den: als we in onze eigen bubbel bli­jven, ont­breekt het ons aan infor­matie om een toekomst te creëren die zowel uniek is als bij­draagt aan het hele lev­ende sys­teem van de wereld.

De essen­tie van bewustz­ijn is dialoog. Een soort dialoog waar­bij alle zin­tu­igen de infor­matie ont­van­gen; en dan geven we iets terug. Intel­li­gen­tie clas­si­ficeert de infor­matie graag om het te begri­jpen, maar bewustz­ijn accepteert de diepere, meer directe bood­schap die de lev­ende en mater­iële wereld voort­durend geeft. Het is alsof je niet zozeer luis­tert naar wat iemand zegt, maar naar wat het betekent. Niet de inhoud, maar de samenhang.

Het bestaan of het zijn, heeft twee basisken­merken: alles houdt ver­band met alles en alles is uniek. Je kunt op de hele pla­neet geen twee gelijke zand­ko­r­rels vin­den, en je kunt iets niet isol­eren om het te begri­jpen. We hebben echter wel de neig­ing om onze ver­schillen te niv­elleren en onze weten te isol­eren om zek­er­heid te creëren waar­door we sta­biliteit willen vinden.

Maar echte sta­biliteit in het leven is ste­vig ver­ankerd in de gevende eigen­schap­pen van ons bestaan en is de meest diverse en dynamis­che ervar­ing die ik ken. Bewustz­ijn geeft ons een instru­ment om onszelf te ervaren als een uniek waarde­vol onderdeel in de samen­hang van het bestaan, dat we werke­lijk kun­nen bij­dra­gen is onze basis in het leven.

Toekomst wordt niet ver­schaft door iets sta­tisch, door iets dat we hebben of waaraan we vasthouden. Zij wordt niet ver­schaft door een sta­tisch sys­teem of struc­tuur: Het maakt niet veel uit of we geloven in weten­schap, God, vooruit­gang, mensen, natu­uron­twik­kel­ing of geld.  Als we zo’n enkele bron als onze sta­biliteit, onze eigen­heid, aan­vaar­den wordt onze toekomst bepaald door moeil­ijkhe­den die we zelf creëren.  Aan de andere kant, als we bewust onze data­banken beweeglijk houden, om aller­lei infor­matie te ont­van­gen, wordt geven een natu­urlijk gebaar en de poort waar­door we ons verbinden met de toekomst.